Zo zot trots om dit magische nieuws na 22 weken eindelijk te delen.
Het allermooiste geschenk: #babydna.
Ik kan het nog steeds niet goed geloven maar in september zijn we met z’n drietjes. We zijn superblij, waanzinnig trots en kunnen nu al niet meer wachten om dit lieve kleine wonder te ontmoeten.
♡
DNA
(Dimitri & Amylia)
Oh ik heb wekenlang uitgekeken naar het moment dat ik eindelijk dit goede nieuws met de wereld kon delen. Waarom we dan 22 weken lang gezwegen hebben? Een vraag die ik de afgelopen dagen heel vaak kreeg. En goh, dat heeft verschillende redenen. Ik leg het even kort uit!
Mijn anti-technologie papa in tijden van corona
Eerst en vooral viel onze ‘drie maanden’, hét typische moment om het aan iedereen te vertellen, zo ongeveer gelijk met de start van de lockdown. Dat maakte het niet eenvoudig om het aan al onze allerliefsten persoonlijk te vertellen… En eigenlijk was het vooral mijn papa die het ons extra moeilijk maakte, haha! Net voor de corona-crisis had hij namelijk een virale infectie met als gevolg hoge koorts… geen ideaal moment dus om hem te gaan bezoeken. Dan startte de lockdown. Maar ik kon toch onmogelijk via videocall aan deze lieve maar volledig anti-techologie opa-to-be vertellen hij in september zijn allereerste kleinkind zou mogen verwelkomen…
Toen hij helemaal beter was gingen we hem daarom verrassen van op veilige afstand. Met een taart in de tuin. Oh wat ben ik blij dat we gewacht hebben en dat ik zijn gezicht kon zien toen hij de doos open deed met daarin een mooie taart met de tekst ‘proficiat bompa’ er op. Een uniek moment om nooit meer te vergeten! Het bewijs daarvan is deze hele leuke foto… zie hem blinken van trots!
Kleine afwijking gespot: Was alles wel ok met ons #minidna?
Tijdens een echo merkte mijn gyneacologe een kleine afwijking op aan de navelstreng. Ik kreeg een afspraak bij de professor gyneacologie in het UZA voor nazicht. Alles is ok, maar ik was toch even erg bang. Blijkt dat ik maar twee bloedvaten heb lopen in mijn navelstreng in plaats van drie, een SUA heet zoiets. Niets heel zeldzaam, en in de meeste gevallen heeft het gelukkig ook geen impact op de baby. Belangrijkste om extra op te volgen was in ons geval de groei van de organen.
Tijdens de 20-weken echo kregen we een dikke 10/10 en werden we bovendien beloond met hele schattige beelden op de echo. Alles verloopt dus helemaal perfect. Geen extra controles meer, enkel beetje extra aandacht voor het gewicht. Want bij vrouwen met een SUA wegen de kindjes bij de geboorte vaak iets te weinig. #tobecontinued Maar ik moet me dus geen zorgen maken momenteel… alles loopt helemaal goed en ik voel me ook echt fit en happy!
Help: hoe kondig je je grootste geluk aan?!
Onze familie op de hoogte en een goed rapport in het ziekenhuis… maar dan. Hoe kondig je je allergrootste geluk aan aan de wereld? Met een raadseltje? Een echo? Een mooie foto? Ideetjes genoeg maar de concrete uitwerking liet even op zich wachten. Gelukkig kwamen we tijdens een wandeling “toevallig” multitalent Irmy tegen, die ons drietjes heel mooi wist vast te leggen op foto. Et voila, twee dagen na het nemen van de foto waren jullie eindelijk allemaal op de hoogte.
Om te eindigen willen we jullie allemaal nog eens ontzettend bedankten voor de ontelbare berichtjes en gelukwensen.
Tot gauw!
x
Amylia
11 Reacties