22 maart – aanslag in de luchthaven van Zaventem
Op dinsdag 22 maart zouden we ’s ochtends vanuit Zaventem naar Rome vertrekken. Genieten van het eerste zonnetje, van elkaar en ‘onze verjaardag’ (12 jaar liefde!) vieren. We gingen met de trein naar het station, om geen van onze vrienden lastig te vallen voor vervoer tijdens de spitsuren. Dilemma de dag voordien: Een trein nemen die te vroeg aankomt (om dan nog even een koffietje te drinken) of eentje die wat nipter is, met aankomst iets na 8? Ik ben op dat vlak een beeeeeetje een stresskip … Maar na een avondje stevig doorwerken, vakantie moet je immers verdienen, werd het dus die tweede trein.
Wegens “technisch defect” werd onze trein, die al een beetje vertraging had, opgehouden. “Altijd hetzelfde met die NMBS…”. Samen met een medereiziger die een rondreis zou gaan maken in Zweden sprongen we in een taxi, we wilden onze vlucht echt niet missen! Onderweg hoorden we de echte reden van het einde van onze reis. Twee explosies in Zaventem, gewonden, doden en heel veel schade…. Een terroristische aanslag. En door een stom toeval, een stom ongelooflijk gelukkig toeval waren wij er net niet. Het gevoel dat ik toen had kan ik niet beschrijven… Maar ik heb onze engelbewaarder al wel 1000 keer bedankt (Ik mis je papie….)
Ongeveer een uur later waren we terug thuis. Ongeloof, veel tranen en knuffels. Mijn hoofd en mijn hart zijn te klein voor alles wat die dag gebeurde. Het was Dimitri die het initiatief nam om van onze vakantie toch nog het beste te maken. Onze koffers stonden immers klaar en thuisblijven om naar het nieuws te kijken had geen zin. Het voelde niet echt ok om te vertrekken… was veilig thuis blijven toch geen beter idee? Maar mijn lieve man had 200% gelijk. En zo vertrokken we dus naar Étretat.
Étretat
Niet zo ver over de Franse grens ligt het dorpje Étretat. Een dorpje dat je vast en zeker niet mag overslaan bij een bezoekje aan een van de nabij liggende steden of op doortocht in Normandië. Het staat bekend om zijn mooie Falaises oftewel zijn kliffen. We hielden er enkele jaren geleden al een middagje halt en waren toen echt onder de indruk. Het is er echt zalig om te wandelen en uit te waaien… Net wat we nodig hadden.
De westelijke klif is de “Falaise d’Aval”. De combinatie van zachte kalksteen met een wilde zee zorgen voor een prachtig natuurverschijnsel. Bij hoog water lijkt de klif wel een brug in de zee. Net ernaast is de klif L’Aiguille (de naald) te bezichtigen. 70 meter hoog en dus best wel even klimmen voor je aan de top bent, maar het zicht doet je deze (kleine) inspanning ogenblikkelijk vergeten.
Aan de ander kant van Étretat, een kleine kilometer verderop, is er terug een rots. Ook hier kan je tot aan de top wandelen. Bovenaan de rots zie je de Chapelle Notre-Dame de la Garde en heb je een prachtig uitzicht over het dorp en de westelijke klif met de Falaise d’Aval. Zalig.
Ontdek in de video (bovenaan deze post) de schoonheid van Étretat. In beeld gebracht door mijn Mr Wouters,
die voor travel & lifestyle posts film en fotografie voor zijn rekening neemt.
(Yes, wij zijn een topteam! #teamdna)
Tip: De wandelingen die je er kan maken zijn geweldig, maar zorg zelf voor een hapje en drankje voor onderweg. Er zijn weinig of geen gelegenheden om hier onderweg een stop voor te maken.
Uit eten
Normaal gezien doe ik heel wat opzoekwerk naar leuke restaurantjes voor we ergens naartoe gaan. Maar met het lijstje voor Rome dat nog in de bagage zat kon ik hier niet veel aanvangen. Improviseren dan maar… Via tripadvisor vond ik maar liefst 45 restaurants en bistro’s, niet mis voor een oppervlakte van omgeveer 4km2. Jammer genoeg waren de plekjes die mij het meeste aanspraken gesloten en dus vroegen we tips aan enkele inwoners.
Zo kwamen we terecht bij La Flotille. Verwacht er niets culinair maar ga voor een mooi stuk vis of vlees dat voor je klaargemaakt aan de open grill in de zaal van het restaurant. Simpel maar gezellig en prijs kwaliteit dik oke! We bestelden bij onze maaltijd een goede fles wijn. Om te klinken op ons, op onze familie en vrienden die allemaal ongedeerd bleven en op al het goede in ons leven… de grote en de kleine dingen.
x
Amylia